وادی سوم و تأثیران روی من
از شروع پاییزتاکنون از وادی‌هاییک و دو عبور کردیم، در وادی اول با تفکر آشنا شدیم و یاد گرفتیم که برای ساختن یکزندگی سالم و درمان‌بخش‌های آسیب‌دیده در شهر وجودی‌مان (جسم، روان و جهان‌بینی) براثر مصرف مواد مخدر، درست فکر کردن راسرلوحه کارهایمان قرار دهیم و در وادی دوم آموختیم که ما به هیچ نیستیم حتی اگر خودمان ارزشی برای خودمان قائلنباشیم، یاد گرفتیم هرکدام از ما مختصات خاص خودمان راداریم،هرکدام از ما استعداد خاصی داریم و برای شکوفایی آن‌ها باید درراه مستقیم حرکتکنیم.
حال بعد از تفکر و خارج شدن نسبی از احساس پوچی و ناامیدی، باید خود را برای حرکت آمادهکنیم، چه حرکتی! حرکت برای درمان، برای خروج از ذلت، برای خروج از حقارت و برایخروج از تاریکی‌ها.
من قبلاً آدم بسیار متوقعیبودم و از همه اطرافیانم از همسر و دخترم گرفته تا پدر و مادر و خواهر و برادرانمانتظار داشتم درزمانی که من مصرف نمی‌کنم و به‌اصطلاح دارم ترک می‌کنم باید همه بهمن توجه کنند و هر مشکلی که پیش میامد انتظار داشتم برای مثال برادرم همه کارهایشرا رها کرده و به حل مشکلات من بپردازد و تا حرف هم می‌شد با معرکه‌گیری و من درحال ترکم و این‌جور حرف‌ها از زیر بار مشکلات فرار می‌کردم و تقریباً یک روحیه طلبکارانه و انتظار کمک از سوی خانواده و دوستان را داشتم. اینجا بود که وادی سوممانند یک پتک آهنین بر این تفکر مخرب و بازدارنده من فرود آمد و گفت: باید دانست هیچ موجودی به میزانخود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند.
بله باید دانست، چرا نگفتهاست بهتر است بدانیم، یا خوب است بدانیم،. این تأکید برای چیست؟ این تأکید نشان می‌دهدکه این جمله یک قانون است و قانونی محکم و بدون نقص. این قانون در تمامی مراحندگی حکم‌فرماست و اگر ما می‌خواهیم مسیر زندگی‌مان به سرانجام مقصود برسد بایدبر پایه این قانون پی‌ریزی شود.
وادی سوم خیال ما را راحت می‌کندکه هیچ‌کس به‌اندازه خودمان به فکر خودمان نیست هیچ‌کس به‌اندازه خودمان دلسوزخودمان نخواهد بود. آن‌کسی که به من باید کمک کند تا به رهایی برسم خود من هستم نهدیگری و هیچ‌کس نمی‌تواند بار اعتیاد مرا به دوش بکشد و این بار راباید خودم بدوش بکشم و آن‌ها درنهایت از میان بردارم.
اعتیاددرمان دارد ولی درمانگر ندارد، درمانگر اعتیاد، خود فرد مصرف‌کننده است. کنگره راهنما داردو راهنما فقط راه را نمایان می‌کند و قرار نیست راهنما مشکلات من رهجو را بدوشبکشد یا جای من خماری پس دهد و تاوان خوش‌گذرانی‌های قبل من را باید خودم بپردازمنه شخص دیگری.
در وادی سوم می‌خوانیم: ما نیک می‌دانیم که انسان اگرخود جستجو نکند، اگر با همه کاوشگران ماهر هم‌نشین باشد، به موضوع واقعی نمی‌رسد.
یعنی اگر انسان خود تلاش وجستجو نکند اگر انسان خود کاوشگر نباشد با تمام دانشمندان و جستجوگران عالم هم هم‌نشینو هم‌پیاله باشد به‌جایی نمی‌رسد؛ یعنی در مسئله اعتیاد بالاترین نقش برای رسیدنبه درمان به عهده خود ما میباشد در پایان دعا می‌کنم و از خداوند می‌خواهم ما رایاری دهد تا عمل کنیم به آنچه آموخته‌ایم
تهیه و تنظیم: مسافر فرشید لژیون سوم
ویراستار:مسافر فرهاد
وادی ,خودمان ,سوم ,یک ,انسان ,هیچ‌کس ,وادی سوم ,در وادی ,برای خروج ,خروج از ,باید خودم ,هیچ‌کس به‌اندازه خودمان
درباره این سایت